Η ναυπήγηση του BB-23 έγινε από τα ναυπηγεία Clamp της Φιλαδέλφειας, και εντάχθηκε σε υπηρεσία την 1-2-1908. Το πλοίο συμμετείχε σε αρκετές δοκιμές, ασκήσεις και περιπολίες μεγάλων σχηματισμών και το 1911 έλαβε μερικές μετατροπές, κυρίως στη γέφυρα, ενώ απέκτησε και το χαρακτηριστικό δικτυωτό ιστό.
Η ταχύτατη απαξίωση της κλάσης, λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων, οδήγησε στην αξιοποίηση του «Mississippi» σε αρκετά πρωτοποριακούς για την εποχή ρόλους. Χρησιμοποιήθηκε ως πλωτός σταθμός για τα υδροπλάνα της ναυτικής αεροπορίας, που βρισκόταν τότε στα σπάργανα, αλλά και για τη μεταφορά Πεζοναυτών, λόγω της μεγάλης δυνατότητας υποστήριξης των αμφίβιων επιχειρήσεων που είχε με πυρά. Μεταξύ 26-5-1912 και 1-8-1912 μετέφερε στρατεύματα στην Κούβα. Επίσης χρησιμοποιήθηκε το 1914 στο Μεξικό, μεταφέροντας 500 Πεζοναύτες, 3 πυροβολαρχίες και 2 υδροπλάνα Curtiss AB-3 και AH-3, εναντία στις δυνάμεις του Στρατηγού Huerta, που είχε καταλάβει βίαια την εξουσία.
Το Mississippi απενεργοποιήθηκε στις 21-7-1914. Κατά το ταξίδι του προς την Ελλάδα μετονομάστηκε σε «Κιλκίς», σε ανάμνηση της ιστορικής νίκης κατά των Βουλγάρων στις 21-6-1913, και ταυτόχρονα χρίστηκε ναυαρχίδα του Ελληνικού Στόλου (η αρχική πρόθεση ήταν να ονομαστεί «Βασιλεύς Γεώργιος»). Σύντομα εμπλέχθηκε στα γεγονότα που συνέβησαν λόγω της ουδετερότητας της Ελλάδας στην αρχή του Α΄ ΠΠ, και το 1916 δεσμεύτηκε από τους Γάλλους, που είχαν αποκλείσει τον Πειραιά. Η είσοδος της χώρας μας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, επανέφερε το πλοίο σε ελληνικά χέρια.
Το «Κιλκίς» έλαβε μέρος στον Α΄ ΠΠ, ως πλοίο διοίκησης της Μοίρας του Ελληνικού Ελαφρού Στόλου του Γ. Κακουλίδη. Μετά τη τουρκική συνθηκολόγηση (1-11-1918) κατέπλευσε με άλλα πλοία του στόλου στη Νικομήδεια και από εκεί στη Κωνσταντινούπολη. Το 1919 συμμετείχε στις επιχειρήσεις της Κριμαίας και κατόπιν έπλευσε ξανά για στη Κωνσταντινούπολη, όπου και παρέμεινε την περίοδο 1919-1922. Χαρακτηριστική είναι η συνδρομή του θωρηκτού στη διάσωση της Νικομήδειας τον Ιούνιο του 1921. Μετά τη κατάρρευση του Μικρασιατικού μετώπου τον Αύγουστο του 1922, το «Κιλκίς» μαζί με το «Λήμνος» κάλυψαν την υποχώρηση και την επιβίβαση των υποχωρούντων τμημάτων της μικρασιατικής στρατιάς σε Σμύρνη και Τσεσμέ, και στη συνέχεια κατέπλευσαν στη Χίο.
Κατά το κίνημα του 1922, το πλοίο έπλευσε στη Σάμο και στο Κερατσίνι, και το Μάρτιο του 1923 στο Βόλο. Στη περίοδο 1925-1928 το Κιλκίς παρέμεινε στον Πειραιά για γενική επισκευή, στα πλαίσια ενός σχεδίου εξοπλισμού έναντι του τουρκικού «Yavuz» που όμως δεν ξεκίνησε ποτέ. Τελικά το 1927 το πλοίο υπέστη ανακατασκευή, με αντικατάσταση των λεβήτων του. Η μειωμένη μαχητική αξία του οδήγησε το 1929 στην πρόθεση να πωληθεί για διάλυση, αλλά τελικά παρέμεινε στο στόλο σε κατάσταση μειωμένης επιχειρησιακής ετοιμότητας, από το 1932. Η κατάληψη του «Αβέρωφ» κατά το κίνημα του 1935 ανάγκασε το ναυτικό να επαναφέρει το «Κιλκίς» στην ενεργό δράση. Μετά τη διάλυση του κινήματος το πλοίο επανήλθε σε κατάσταση εφεδρείας και χρησιμοποιήθηκε ως Σχολή Πυροβολικού και εκπαίδευσης στα αντιαεροπορικά όπλα. Ο δευτερεύων οπλισμός μειώθηκε σε 2 πυροβόλα των 3in (12pdr), 4 ταχυβόλα των 3in/50cal και 8 πολυβόλα.
Κατά ειρωνικό τρόπο ήταν το αεροπορικό όπλο που έδωσε τη χαριστική βολή στο «Κιλκίς», που δε συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου. Είχε διατεθεί στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας ως πλωτό αντιαεροπορικό πυροβολείο και βοηθητικό καταφύγιο. Στις 23-4-1941 σμήνη από γερμανικά Ju-87 Stukas βύθισαν το γερασμένο σκαρί με 3 βόμβες των 500 κιλών, που έπληξαν το μεσόστεγο. Το θωρηκτό έδωσε την απεγνωσμένη αυτή μάχη ακίνητο και με ελάχιστο αντιαεροπορικό οπλισμό, σε ένα ρόλο για τον οποίο δεν είχε σχεδιαστεί. Το πλοίο κάθισε στο βυθό του ναυστάθμου, ενώ οι ιστοί και οι καπνοδόχοι που προ εξείχαν αφαιρέθηκαν από τους Γερμανούς. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, ανελκύστηκε και οδηγήθηκε στο διαλυτήριο από τον Οργανισμό Ανέλκυσης Ναυαγίων (ΟΑΝ) της εποχής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου