ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ"ΤΟΨΙΝ"

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι φαντάζουν αρκετά μακριά, για τους περισσότερους από εμάς και κανείς σκέφτεται, ότι όσο πιο νέος είναι κάποιος, τόσο λιγότερα ξέρει.

Ξεφυλλίζοντας, τις σελίδες της ιστορίας μας, με την ευκαιρία της επετείου συμπληρώσεως των 100 χρόνων από τούς Βαλκανικούς Πολέμους γενικά,  της απελευθέρωσης  του Κιλκίς και της ομώνυμης τριημέρου επικής μάχης την 19 έως 21 Ιουνίου 1913 εδικά, αλλά και των λοιπών πόλεων της Μακεδονίας και Ηπείρου,  θεώρησα υποχρέωση μου να  αναρτήσω στην ιστοσελίδα μας, ένα μικρό βίντεο το οποίο αφορά το μουσείο Βαλκανικών πολέμων, το οποίο εδρεύει στο χωριό Γέφυρα Θεσσαλονίκης.

Το εν λόγω  Μουσείο δεν είναι γνωστό σε πολλούς από εμάς, παρόλο που μέσα σε αυτό είναι συσσωρευμένη η ιστορία Βαλκανικών πολέμων, αφενός και αφετέρου αυτού κάθε εαυτού η ιστορική αυτή έπαυλη διατηρεί την αυθεντικότητά της.   

Λίγα λόγια για την Επική μάχη Κιλκίς – λαχανά 19 – 21 Ιουνίου 1913.

Στη μάχη Κιλκίς – Λαχανά συγκρούστηκαν δύο ομόθρησκοι λαοί, Έλληνες και Βούλγαροι, οι σχέσεις των οποίων δεν ήσαν ανέκαθεν οι καλύτερες, η πορεία των οποίων ήταν κοινή για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού και όταν αυτό επετεύχθη, σύντομα οι δρόμοι τους χωρίστηκαν, καθόσον οι Βούλγαροι θέλησαν να κάνουν πράξη το όνειρό τους, να κυματίζει στο λευκό πύργο της Θεσσαλονίκης η σημαία τους, ούτως ώστε να κυριαρχήσουν στο Αιγαίο και να δημιουργήσουν την Μεγάλη Βουλγαρία, της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου.

Το όνειρο τους παρέμεινε ανεκπλήρωτο, γιατί υποτίμησαν τον Ελληνικό Στρατό και το γεγονός, ότι 500 χρόνια Οθωμανικής σκλαβιάς, ήταν πάρα πολλά για να επιτρέψουν οι Έλληνες, μια νέα κατοχή της Μακεδονίας από έναν εξίσου βάρβαρο κατακτητή.

Έτσι οι Έλληνες μαχητές με τους Άξιους Ηγέτες τους, κατά τη μάχη αυτή υπέρβαλαν εαυτό, πρόταξαν τα στήθη τους και τις λόγχες, αψηφώντας για τη ζωή τους, βγήκαν νικητές με βαρύ όμως το τίμημα σε ανθρώπινες ψυχές.

Η νίκη ήταν πολύ μεγάλη, το ίδιο όμως και οι απώλειες: 8652 άνδρες νεκροί & τραυματίες (37 αξιωματικοί νεκροί, 85 τραυματίες). Δεν υπάρχουν επίσημα αρχεία για τις βουλγαρικές απώλειες, αλλά ανέρχονται στις 5.000 , οι δε αιχμάλωτοι πολέμου ανήλθαν σε 2.500 άνδρες.
Οι μεγάλες απώλειες που υπέστη ο Ελληνικός στρατός, οφείλονταν στην επικρατούσα αντίληψη ότι το πεζικό ήταν ικανό να πετύχει μόνο του, χωρίς ισχυρή προστασία του πυροβολικού, την εκπόρθηση μιας ισχυρά οργανωμένης εχθρικής τοποθεσίας.

Στην μάχη Κιλκίς  λίγες περιπτώσεις οργανωμένης συνεργασίας Πεζικού – Πυροβολικού παρουσιάσθηκαν, όπως στον Λαχανά που πραγματικά η δράση του πυροβολικού οργανώθηκε σε στενή συνεργασία με την προσπέλαση του πεζικού.

Στις περισσότερες φάσεις του αγώνα στο Κιλκίς το πεζικό επετίθετο ανεξάρτητα από την προχώρηση και κατάληψη θέσεων βολής από το πυροβολικό. Οι απώλειες υπήρξαν φοβερές.

Παρ’ όλες όμως τις απώλειες το πεζικό προχωρούσε σ’ αυτό το ακάλυπτο έδαφος που δεν παρείχε ούτε ένα μέτρο απυρόβλητο. Προχωρούσε με τους Διοικητές Συνταγμάτων επικεφαλής με όλους τους αξιωματικούς στην πρώτη γραμμή, ατρόμητο, έφθανε στην απόσταση εφόδου και ορμούσε με την λόγχη, κύμα ακατάσχετο, ακαταγώνιστο.

Δικαιολογημένα η μάχη Κιλκίς φέρει τον τίτλο «Εκεί η λόγχη νίκησε το πυρ!»

Ο διάσημος Γάλλος Στρατηγός Debeney, (Διοικητής της γαλλικής Première Armée-1ης Στρατιάς -στον 1ο ΠΠ), όταν το 1913 επισκέφθηκε το πεδίο της μάχης Κιλκίς-Λαχανά, δήλωσε έκπληκτος από την ανάπτυξη των 8 Ελληνικών Μεραρχιών σε ένα τόσο μικρό πεδίο χωρίς εφεδρείες και χωρίς την δυνατότητα εκτέλεσης οποιουδήποτε τακτικού ελιγμού.

Δήλωσε:

«Αυτή η τακτική δεν ήταν ούτε γαλλική, γερμανική ... ήταν απλά Ελληνική»
 Ο Στρατηγός Ιβάνοφ, Γενικός Στρατάρχης των Βουλγαρικών δυνάμεων, γράφει στα απομνημονεύματά του: «Ήμασταν σε θέση να αντισταθούμε για τόσο καιρό, γιατί ο εχθρός ήταν αδέξιος, δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση, δεν μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις αδυναμίες μας .... Νόμιζα ότι είχα προβλέψει τα πάντα, ότι είχα μαντέψει τα πάντα, τα πάντα, εκτός από την ελληνική τρέλα».
 Το παρόν βίντεο,  πέραν από την ιστορική του αναδρομή, αποτελεί φόρο τιμής και μνήμης για αυτούς που θυσιάστηκαν ή συνέβαλαν  κατά οποιοδήποτε τρόπο στους Βαλκανικούς πολέμους ,για την απελευθέρωση των εδαφών της Μακεδονίας μας.

Αποτελεί ένα ταπεινό κλωνάρι δάφνης για εκείνους που διπλασίασαν την Πατρίδα μας, ένα λουλούδι και ένα κερί στον τάφο τους.

Παράλληλα είναι και ένα μήνυμα, για τούτες τις ημέρες του ξεπεσμού, του ξεπουλήματος της Πατρίδας μας.

Μα περισσότερο της κρίσης των ηθικών Αξιών, των Ιδανικών και των Οραμάτων, τα οποία σκιάζονται κάτω από τους οικονομικούς δείκτες.

Σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα διαφορετικό εχθρό, μια διαφορετική μορφή πολέμου, όμως πρέπει να πολεμήσουμε και θα πολεμήσουμε, πρέπει να αγωνισθούμε και θα αγωνισθούμε.

Για αυτόν τον πόλεμο για αυτό τον αγώνα, χρειαζόμαστε όπλα και εφόδια και έχουμε την Πίστη μας, την αγάπη μας στην ΕΛΛΑΔΑ, την Ελευθερία, την Οικογένεια, τα Ιδανικά μας. Έχουμε τα παραδείγματα μας.

Τούτα τα χώματα που πατούμε σήμερα εμείς, έχουν  ποτιστεί με αίμα από άλλους, που βάδισαν στους δικούς τους δύσκολους καιρούς και νίκησαν. Και θα βγούμε και εμείς νικητές από αυτό τον πόλεμο και  αυτή τη μάχη.

Πνοές κι αν πλανάσθε σ’ άλλη ζωή,
λείψανα κι αν κοιμάσθε,
σας λειτουργώ στη δόξα μου,
μακαρισμένοι νά ’στε

(Κωστής Παλαμάς)

Τῆς δόξας ξανανθίσαν τά κλωνάρια…

γιά νέους Ἐθνικούς Ἀγῶνες,

γιά νέους Ἄθλους,

γιά νέους Ἥρωες!

Ευλαβικά κλείνω το γόνυ στους αθάνατους νεκρούς μας

Μαυρογόνατος Ευάγγελος 
Κιλκίς, 2013

Share on Google Plus

About ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΥΡΟΓΟΝΑΤΟΣ

Απόστρατος Αξιωματικός, Αρθρογράφος,Ιστορικός Ερευνητής